အိတ္ေရာဂါ



 ေလာေလာဆယ္.. ကိုုယ့္ မွာ အိတ္ ေကာင္းေကာင္း တလံုုး မရွိ ျပန္ဘူး။

ေနအံုုး..ေကာင္းေကာင္း ဆိုုတာ..ဘာကိုု ဆိုုလိုု ခ်င္တာလည္း လိုု႕  ကိုုယ့္ဖာသာကိုုယ္ ျပန္ေမး ၾကည့္ရ အံုုးမယ္။ ဘာျဖစ္လိုု႕ လည္း ဆိုုေတာ့.. အျပင္သြားရင္.. ပိုုက္ဆံအိတ္  ေတြ ..ေသာ့ေတြ ေကာက္ထဲ့ သြားဖိုု႕  လံုုလံုုျခံဳ ျခံဳ အိတ္တလံုုးေတာ့ ရွိေနတာပဲ…။ ဟုုတ္ျပီ.. လံုုလံုုျခံဳျခံဳ ..။ ဒါလည္း အိတ္တလံုုးမွာ ရွိသင့္ တဲ့ အေနအထား တခုုပဲ ။  ျပီးခဲ့တဲ့ တေခါက္က..  ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ထဲ မွာ.. ခါးပိုုက္ နွိဳက္ ခံ လိုုက္ရတာ.. မလံုုျခံဳ တဲ့ အိတ္တလံုုး ေၾကာင့္ မဟုုတ္လား ။ အဲဒီေန႕က.. စာအုုပ္ ကိစၥ အတြက္  စကားေျပာစရာ ရွိေနေတာ့.. လက္ပ္ေတာ့ သယ္စရာ အေၾကာင္း က ေပၚလာတာ။ အိတ္ နွစ္လံုုးလည္း လြယ္လိုု႕ မရတာမိုု႕ .. ခါတိုုင္း သံုုးေနၾက.. အိတ္ထဲက၊ ပိုုက္ဆံ အိတ္ နဲ႕ လိုုအပ္မဲ့ စာရြက္ တခ်ိဳ႕ ထုုတ္ျပီး..လက္ပ္ေတာ့ အိတ္ ရဲ႕ ေဘးဖက္ထဲ ထိုုးထဲ့ ျပီး ဒီ အတိုုင္း ထြက္လာခဲ့ လိုုက္တာေလ…။ ထံုုးစံ အတိုုင္း လက္ပ္ေတာ့ အိတ္က.. စာရြက္စာတမ္း အနည္းငယ္ေလာက္ အတြက္ပဲ အပိုု ေနရာ ပါတာဆိုုေတာ့..ပိုုက္ဆံ အိတ္ နဲ႕.. စာအုုပ္ တခ်ိဳ႕က..ထိုုးထုုိးေထာင္ေထာင္ ဖုုဖုု ေဖာင္းေဖာင္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့..။ တက္စီ  နဲ႕ သြားမွာ ဆိုုေတာ့..ဘာမွ ပူစရာ မရွိဘူး ေပါ့ ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ပူေနတာက..စာအုုပ္ကိစၥ.. အခ်ိိန္မီ ေရး.. ဘာေရး ညာေရး ေတြ ။ ျမိဳ႕ထဲ ပန္းဆိုုးတန္း ပလက္ေဖာင္းေပၚ ေလ ွ်ာက္ေတာ့လည္း၊ ပလက္ေဖာင္းေဘးက..ေစ်းသည္ ေတြ တက္မနင္းမိ ဖိုု႕ နဲ႕.. က်ိဳးေနတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေဘာင္ေတြကိုု ခလုုတ္မတိုုက္ မိ ဖိုု႕ ပဲ အာရံုု ေရာက္ေနျပန္တယ္။ အရင္ကထက္ စာရင္ လြတ္လပ္ သလိုု ရွိလာတဲ့ ရန္ကုုန္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္က..ေၾကာ္ျငာဆိုုင္းဘုုတ္ၾကီး ေတြကိုု ေငးရင္း..၊ မီးပြိဳင့္ေတြ မွာ မရပ္ခ်င္ ရပ္ခ်င္ ရပ္ေနၾကတဲ့ ကားအသစ္ ၾကီး ေတြ ေရွ႕က.. ျဖတ္ရင္း..  ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ေရွ႕ ေနပူပူ မွာ ပုုသိမ္ထီးၾကီး တေခ်ာင္း ေဆာင္းျပီး သြားေနတဲ့.. နိုုင္ငံျခားသူမ ၾကီး တေယာက္ကိုု  ျပံဳးရင္း … ေစ်းေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ခ်ေရာင္းေနတဲ့.. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ အမွတ္တရ မက္ခြက္ ေတြ အေၾကာင္း ေတြးရင္း..၊ အရင္တုုန္းက.. ခါးပိုုက္နွိဳက္ အလစ္သုုတ္ ေပါတယ္ဆိုု တဲ့ ရန္ကုုန္ျမိဳ႕ ၾကီး ကိုု  ေမ့ေန မိ ခဲ့တယ္။ ဒီမိုုကေရစီ နိုုင္ငံျဖစ္ျပီ ဆိုုေတာ့.. ခိုုး မဲ့ ၀ွက္မဲ့ အလစ္သုုတ္ မဲ့ လူေတြ မရွိေတာ့ဘူး လိုု႕ မ်ား..၊ မသိစိတ္က ေန ယံုုၾကည္ ေမွာက္မွား သြားမိတာ မ်ားလား..။ ထားပါေတာ့..။ အရင္းစစ္ေတာ့.. ေနရာ က်ဥ္းက်ဥ္း က်ပ္က်ပ္ နဲ႕ ဆိုုင္ အေကြ႕ တခုု မွာ လူခ်င္း တိုုးမိ တိုုက္မိ ရင္း ၊ မလံုုမျခံဳ လက္ပ္ေတာ့ အိတ္ၾကီးထဲက.. ပိုုက္ဆံအိတ္ အနွိဳက္ခံ လိုုက္ရတယ္ ဆိုုပါေတာ့..။ ခ်က္ျခင္းေတာင္ သိလိုုက္တာ မဟုုတ္ ။ ကိုုယ့္အိတ္ၾကီး ေၾကာင့္ သူမ်ား အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားလားေတာင္ အားနာေနမိေသးတာ ေလ..။ တံုုးပံုုက..အူပံုုက..။  အားမနာတဲ့ ေကာင္ကေတာ့… ထိုုးထိုုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကပ္ခြါ အိပ္အဖံုုး ရဲ႕ ေအာက္ကေန.. အသာေလး ဆြဲယူသြား နိုုင္ ခဲ့ပံုု ။ အိတ္ က.. မွည့္တေပါက္ေတာင္ မစြန္းခဲ့။

ဒါေပမဲ့.. အဲ့ဒီ အိတ္ကိုု မသံုုးခ်င္ေတာ့…။   ပိုုက္ဆံ ေတြ ၊ ဘဏ္ကဒ္ျပားေတြ၊ မွတ္ပံုုတင္ ေတြ အလစ္သုုတ္ခံ လိုုက္ရတဲ့ ၊ ရွက္ေဒါသ က၊ မင္းတုုန္းမင္း နဲ႕ ငါးေျခာက္ျပားလိုု ၊ ဒဏ္ရာျမင္တိုုင္း နာက်င္ ရတာမိုု႕ ၊ အဲဒီ လက္ပ္ေတာ့ အိတ္ကေလး ကိုု  မျမင္နိုုင္တဲ့ စတိုုခန္း တေနရာ မွာ အျပီးတိုုင္ ထိုုးထဲ့ထားလိုုက္ျပီ  ။ တကယ္ေတာ့လည္း အိတ္ကေလးက ၊ လက္ပ္ေတာ့ ထဲ့ ဖိုု႕ ပဲ လုုပ္ထားတာ မိုု႕ ၊ မဆန္႕ရင္ကန္ အသံုုးခ် ခဲ့ မိ တဲ့ …သတိလက္လြတ္ အေတြးေတြ ထဲမွာ ေလ ွ်ာက္သြားေနခဲ့ မိတဲ့ ကိုုယ့္ကိုု ကိုုယ္သာ အျပစ္တင္ရမွာပါ။

လက္ပ္ေတာ့ ထဲ့ဖိုု႕ အိတ္ကေလး တလံုုး အြန္လိုုင္း မွာ ရွာခဲ့တုုန္းက ၊ ထံုုးစံ အတိုုင္း ခ်ိတံုု ခ်တံုု ဟိုုဟာေလး ေကာင္းနိုုး..ဒီဟာေလး ေကာင္းနိုုးျဖစ္ေနေတာ့..ေဘးမွာ ထုုိင္ၾကည့္ေပးေနတဲ့ သူက၊ အလွလည္း လြယ္လိုု႕ရတဲ့..လက္ပ္ေတာ့ ထဲ့ဖိုု႕လည္းပါ တဲ့ Michael Kors အိတ္ လိေမၼာ္ရင့္ေရာင္ လွလွေလး တလံုုးကိုု   လက္ညိဳးထိုုးျပီး  ၀ယ္ခိုုင္း ရွာ ပါတယ္။ လိေမၼာ္ရင့္ ေရာင္က ကိုုယ့္ အၾကိဳက္ဆံုုး အေရာင္ျဖစ္ေပမဲ့ ၊ အဲဒီ အိတ္ကေလး ကိုု ဟုုိဖက္ကေန လွည့္ ကလစ္ လိုုက္..ဒီဖက္ကေန လွည့္ ကလစ္ လိုုက္ နဲ႕  ဖန္သားျပင္ ေပၚမွာ အေတာ္ၾကာ ေတြေ၀ ေနခဲ့ မိေသးတယ္။  ေနာက္ေတာ့ ၊ ေစ်းၾကီးတယ္၊ မိန္းမဆန္တယ္၊ ဆိုုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ကိုုယ့္ဖာသာ ေပးျပီး ၊ ေစ်း နည္းနည္း ပိုုသက္သာတဲ့.. အခုုန မလံုုမျခံဳ အိတ္ အညိဳ ေလးကိုု ေရြးခဲ့တာေလ..။

မိန္းမဆန္ တဲ့ အိတ္ .. လိုု႕ သံုုးရတာက..က်ား-မ ခြဲျခား သတ္မွတ္တဲ့ စိတ္ ေၾကာင့္ ထက္၊   ေယဘ်ယ် သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ အသြင္ပံုုစံ ကိစၥ ေၾကာင့္လိုု႕ပဲ ေျပာရမွာပဲ..။ ေယာက္်ားဆန္တဲ့ အိတ္မ်ိဳးကိုု မွ  ေရြးျပီး နွစ္သက္တာ မဟုုတ္ပဲ ၊ ေရႊေရာင္ ေငြေရာင္ေတြ ၊ ကြင္းေတြ ၾကယ္သီး ေတြ နဲ႕ အဆင္တန္ဆာ မ်ားလြန္းတာမ်ိဳး ကိုု မၾကိဳက္တတ္တာ ကိုု ဆိုုလိုုခ်င္တာပါ။
ေစ်းၾကီးတဲ့ အိတ္ ကိုု မလိုုခ်င္တဲ့ မိန္းမ တေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ေတာ့ ၊ ကိုုယ္ဖ့ာကိုုယ္လည္း အံ့ၾသေနမိတယ္။ နည္းနည္းေလးေတာ့  ကပ္စီးနည္းတဲ့သူ မိုု႕  ေစ်းၾကီးတဲ့ အိတ္ကိုု မ၀ယ္ခ်င္တာလား ။ ေသခ်ာတာေတာ့.. luxury ဆိုုတဲ့ စကားလံုုးကိုု ေတာ္ေတာ္ မနွစ္သက္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဇိမ္ခံ/ အေကာင္းစား /တံဆိပ္ပစၥည္း/ ဆိုုတာေတြကိုု ၊ တခါမွ မမက္ေမာမိ သလိုု ၊ အဲ့ဒီ အတြက္ ေငြေတြ မတန္မဆ ပံုုေအာ သံုုးတာကိုုလည္း မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ ခ်င္ တဲ့ သူ ေလ ။ MK အိတ္ေလာက္ကိုု ေစ်းၾကီးတယ္ လိုု႕ ေျပာေနတဲ့ သူ ကိုု၊ အမ်ိဳးသမီးထုု ၾကီး ကေတာ့ အေတာ့္ကိုု ကရုုဏာ သက္ေနၾကမယ္ ထင္ရဲ႕ ။  မိတ္ေဆြ ေတြ ထဲမွာ.. အမ လိုု ခင္ရတဲ့ တေယာက္ဆိုု ၊ LV  / Burberry  အိတ္ ေတြ ကိုု အပတ္တကုုပ္ စုုေဆာင္း ၀ယ္ယူ တဲ့ သူ ပါ။ တနွစ္ ဒီဇုုိင္းတမ်ိဳး ၀ယ္ တတ္သလိုု ၊ သူ၀ယ္ထားတဲ့ အိတ္ေတြ ကိုု ၊ ဗီရိုုထဲမွာ လူမျမင္ေအာင္ သိမ္းထားတာမ်ိဳးလည္း  မဟုုတ္ရွာဘူးေပါ့ ။ ေနာက္ မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ကေတာ့ ၊ ေစ်းပတ္ေနရင္း ၊ Coach အိတ္တလံုုးကိုု ေဒၚလာ ၆ ေထာင္ နဲ႕ ေကာက္ကာ ငင္ကာ ၀ယ္ တဲ့ သူပါ ။  အဲဒါေတြ ျမင္ျပီး ေရွာ့ ရ သြားလားေတာ့ မသိ…။ နည္းနည္းပါးပါး မနာလိုုတာသာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္… နည္းနည္းမွ လိုုခ်င္ အားက် စိတ္မေပၚတာေတာ့ သိပ္ကိုု ေသခ်ာေလသည္။ ကိုုယ္လည္း အလွေတာ့ ၾကိဳက္တာပါပဲ..။ အေကာင္းလည္း မက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့.. အေကာင္း ဆိုုတာထက္ ေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ ကိစၥက်ေတာ့..အပိုု ျဖစ္သြား ျပီလား… လိုု႕ ေလ..။

စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့… အဲ့ဒီလိုု နာမယ္ၾကီး တံဆိပ္ နဲ႕ အိတ္ေတြကိုု ကိုုင္ၾကတာဟာ (သိုု႕) ကိုုင္ခ်င္ၾကတာဟာ.. ပိုုက္ဆံေတြ သံုုးနိုုင္ေၾကာင္း ျပခ်င္တာလား..၊ အဲဒီပစၥည္းက..သူမတူေအာင္ကိုု အရည္အေသြး ထူးကဲ သာလြန္ေနလိုု႕လား ။ ဒါမွ မဟုုတ္..ဆြစ္နာရီေၾကာ္ျငာ တခုု ကလိုု… I feel like a star ဆိုုတဲ့ ခံစားခ်က္ မ်ိဳး ရခ်င္လိုု႕ လား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ဒီကိစၥလည္း..ကိုုယ္ ညဏ္မမီ..ပါရမီနည္း..မခံစားနားမလည္ နိုုင္တဲ့ အရာေတြ ထဲက..ေနာက္တခုု လိုု႕ပဲ သေဘာထားလိုုက္ မိ တယ္။

ဒါေပမဲ့..ဒီ အိတ္ေရာဂါ ဟာ.. အနီးအနား မွာ ေတာ္ေတာ္ ပ်ံ႕ ႏွံ႕ ကူးစက္ေနလာေနေလေတာ့… တခါတခါ ကိုုယ္တိုုင္ လည္း ကိုုယ္ပူ ခ်င္သလိုု ဖ်ားခ်င္သလိုု ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ အျပိဳင္အဆိုုင္ မ်ားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ မွာဆိုု..ပိုု ကူးစက္ျမန္ပံုု ရတယ္။ ဒီတေခါက္ ရန္ကုုန္မွာ..ေက်ာင္းတုုန္းက သူငယ္ခ်င္းမ က မုုန္႕စားရေအာင္ ဆိုုျပီး သူ႕ကားနဲ႕ လာေခၚေတာ့.. ကားေပၚမွာ..ဟိုုေျပာ ဒီေျပာ စီးပြားေရး အိမ္ေထာင္ေရးေတြ ဖလွယ္ၾကရင္း...အိမ္ကလူ လည္း ဟိုုမွာ ၾကာေတာ့ ျပန္ခ်င္ေနျပီဟ.. ဟိုုတေလာက.. ငါက ကေလးေတြ တာ၀န္ တေယာက္တည္း ယူရတာ ညည္းေတာ့..ငါ့ကိုု ေခ်ာ့ျပီး..Coach အိတ္ တလံုုး၀ယ္ လာတယ္ေလ.. လိုု႕ စကားကိုု အတင္းၾကီး အိတ္ထဲ ဆြဲထဲ့ေတာ့တယ္။ အိတ္ေရာဂါ ရွိေနျပီ ဆိုုတာ သိလိုုက္တာနဲ႕ .. ခ်က္ျခင္းပဲ..
ငါကေတာ့..အိတ္ဆိုု အေကာင္းစားၾကီးေတြ ထက္.. ၊ လက္မူထည္ ေတြပဲ ၾကိဳက္တာ လိုု႕..ခပ္ျမန္ျမန္ေလး..ကာကြယ္ လိုုက္ရ တယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕…။ ကားေရွ႕ခန္းမွာ..နွစ္ေယာက္အတူ ထိုုင္ရင္း.. ကိုုယ့္ ေပါင္ေပၚ မွာက ၊ ဟိုု မေရာက္ ဒီမေရာက္ သားေရ အိတ္ တလံုုး မဟုုတ္ပဲ.. ၊ ခ်င္းမိုုင္က ၀ယ္လာတဲ့.. မုုန္းတိုုင္းရင္းျဖစ္ လက္ယက္ထည္စ နဲ႕ ေရာခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေလ ွ်ာ္ခ်ည္သားအိတ္ ကေလး ျဖစ္ေနေပလိုု႕..။

တရက္သား .. ၀မ္းကြဲ အမ တေယာက္ ရဲ႕ တိုုက္သစ္ တက္ပြဲ မွာ ေဆြမ်ိဳး ေတြ စံုု ၾကေတာ့ ၊ အိမ္ရွင္အမက အေမရိက က မိတ္ေဆြ တေယာက္ လွမ္းပိုု႕လိုုက္တာ ဆိုုတဲ့.. အဆင္ အေပ်ာက္ ေတြ နဲ႕ အိတ္တလံုုးကိုု တယုုတယ ထုုတ္လာျပတယ္။ ေစ်းေတာ္ေတာ္ ၾကီး တာကိုု ေပးတာဟယ္… လိုု႕ ၊  ေက်နပ္ျပံဳးၾကီး နဲ႕ ေျပာေနတုုန္း.. တျခား အမ်ိဳးတေယာက္က လည္း အားက်မခံ ေပါ့…။  သူ႕အသိ ဗိုုလ္မွဴးကေတာ္ တေယာက္မ်ား တအား ရိုုး တာတဲ့ေလ..  ေဒၚလာ ရွစ္ေထာင္ေလာက္ တန္တဲ့ အိတ္ ေတြ မသံုုးပဲ သိမ္းထား တာ တဲ့ ဆိုုျပီး မစားရ ၀ခမမ္း သြားေရေတြ သိမ္းေနေလ ေတာ့ ၊ နဖူးေတြ ေတာ္ေတာ္ပူ ျပီး အာေခါင္ေတြ ေတာင္ ေျခာက္ခ်င္ လာတယ္။ စကား၀ိုုင္းကလည္း ေရွာင္သြားလိုု႕ မေကာင္းေလေတာ့.. “အင္း..သိပ္လည္း မထူးျခားပါဘူး..ဒီ အဆင္ ဒီအကြက္ မ်ိဳးေတြ ကိုု အတုု ေတြ လည္း အားၾကီး ကိုုင္ၾကတာပဲ.. ” လိုု႕  ကိုုယ္မကၽြမ္းက်င္ တဲ့ ဘာသာရပ္ မွာ သြားပါ လိုုက္ မိတယ္။ ေယာင္၀ါး၀ါး ကိုုယ့္ မွတ္ခ်က္ကိုု ၊ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေထာင့္မွာ ထိုုင္ေနတဲ့.. ေယာင္းမ ၀မ္းကြဲ တေယာက္က.. ပါးစပ္ကေလး ဟ ယံုု  တခ်က္ပဲ တုုန္႕ ျပန္ လိုုက္ တယ္ ။ ၾကည့္ရင္သိပါတယ္.. တဲ့။   သူကိုုင္လာတဲ့.. ခရမ္းေရာင္မွာ ေရႊေရာင္ ၾကိဳးေတြ လိမ္ထားတဲ့.. အိတ္ကိုု.. ေပါင္ေပၚ ကိုု မသိမသာ တင္ လိုုက္ရင္း  တျပိဳင္တည္း  စိန္လက္စြပ္ ကိုုေတာင္ မတဲ့-တဲ့ ေအာင္ ေနရာ ညိွ လိုုက္ နိုုင္ ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ တဲ့ ၊ အဲ့ဒီ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ ေယာင္းမေတာ္ ကိုု.. ကိုုယ္က လည္း ၾကည့္ရင္း ကိုု သိေနမိတယ္။ ေၾသာ္.. အိတ္ေရာဂါ ရွိသူေတြ.. အိတ္ဆရာမၾကီးေတြ..။

အိတ္ေရာဂါ က.. အရပ္ထဲ မွာတင္ မကဘူး…နိုုင္ငံေရး သတင္း ရပ္ကြက္ ထဲမွာေတာင္ ၊ ဘယ္သူကျဖင့္..ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ကိုု LV အိတ္တလံုုး လက္ေဆာင္ေပး တာ ဆိုုတဲ့ ေကာလဟာရ မ်ိဳးေတြလည္း  ၾကားရ တတ္တယ္။ ခုုထိ ေတာ့.. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ တေယာက္ အေပ်ာက္ေပ်ာက္ အက်ားက်ား နဲ႕ အေကာင္းစား အိတ္ၾကီး တလံုုး ကိုုင္ျပီး ထြက္လာတာ မျမင္မိေသးဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.. ရုုရွ သမၼတေဟာင္း ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္ ေတာင္ သူ႕ေဖာင္ေဒးရွင္း ရံပံုုေငြ အတြက္ LV  အိတ္ နဲ႕ ေမာ္ဒယ္ လုုပ္ျပီး ေၾကာ္ျငာ ရိုုက္ခဲ့ေသးတာပဲေလ…။ 



ေဒၚ ၾကိဳင္ၾကိဳင္ အစ ရွိ လိုု႕ ၊ ျမန္မာျပည္ အုုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုုပ္သူ စစ္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ အဆက္ဆက္ ရဲ႕ ကေတာ္ ၾကီးေတြ ကိုုင္ခဲံတဲ့ အိတ္ ေတြ ဆိုု လည္း ၊ အမ်ိဳးအစားသာ ေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ၊ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းစား ေတြ ဆိုုတာေတာ့ ၊ေမးစရာကိုု မလိုု ။ ေရႊအစစ္ နဲ႕ လုုပ္တဲ့ အိတ္ေတြေတာင္ ကိုုင္ခဲ့ ၾကတာ လိုု႕ ၊ ၾကားဖူး ခဲ့ ၾကသည္ပဲ။ သူတိုု႕ေတြက ထားပါေတာ့ေလ… အကယ္လိုု႕မ်ား ၊ ကိုုယ္ေတြ ခ်စ္ခင္ ေလးစား ရ တဲ့ လူ တေယာက္ေယာက္ကမ်ား..၊  အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ ကိုု၊  LV အိတ္တလုုံး ၀ယ္ေပးဖိုု႕ ဗ်ာမ်ားေနတယ္ ဆိုုရင္ေတာ့ ..ေတာ္ေတာ္ ဂြက် မဲ့ ကိစၥ ပဲလိုု႕.. ေပါက္ေပါက္စစ ရွာၾကံ ေတြးပူေန မိ ျပန္တယ္။

ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေတာင္ လန္ဒန္က အျပန္မွာ သူ႕ မိသားစုု အတြက္ နိုုင္ငံျခားျပန္ လက္ေဆာင္ ေတြ ၀ယ္ဖိုု႕  ေဒၚသန္းေအး ( ဒိုုရာသန္းေအး ) ကိုု ခိုုင္းေတာ့ ၊ ေဒၚခင္ၾကည္ အတြက္ အနည္းဆံုုးေတာ့ ၊ လက္ကိုုင္အိတ္ လွလွေလး တလံုုးေတာ့ ပါသြားခဲ့ မယ္ ထင္တာပဲ...။  

အင္းေလ.. မိန္းမ နဲ႕ အိတ္ ဆိုုတာ..ဘယ္မွာ ခြဲျခား ထားလိုု႕ ရ ခဲ့ လိုု႕ တုုန္း ။

ကိုုယ္တိုုင္လည္း  အိတ္ေတြ..ေဟာ တလံုုး.. ေဟာတလံုုး လိုုခ်င္ တပ္မက္ ေနတာမ်ိဳး  မဟုုတ္ေပမဲ့ ၊ အခါ အားေလ်ာ္စြာေတာ့…အိတ္ ကေလး တလံုုး ၀ယ္ဖိုု႕  လိုုအပ္ေန တတ္တာပဲ မဟုုတ္လား။ တခ်ိဳ႕ ေတြမွာ.. အၾကမ္း သံုုးဖိုု႕ အိတ္ ဆိုုတာ တမ်ိဳး ၊ အလွသံုုးဖိုု႕ အိတ္ဆိုုတာ တမ်ိဳး ၊ ၀တ္တဲ့ ဖက္ရွင္ နဲ႕ လိုုက္ေအာင္ ေျပာင္းကိုုင္ တဲ့ အိတ္ ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိ တတ္ၾကသည္။ ကိုုယ္ကေတာ့..အိတ္တလံုုးသာ ဒံုုးခံ သံုုးတတ္သူမိုု႕ ၊ အျပင္သြားရင္ ေကာက္ဆြဲ ထြက္သြားယံုု ။ နွဳတ္ခမ္းနီက..ဟိုု အိတ္ထဲ က်န္ခဲ့လိုုက္ ၊ လိုုင္ဘရီ ကဒ္ က ဒီ အိတ္ ထဲ ညွပ္ေနခဲ့ လုုိ႕ ဆိုုတာမ်ိဳး သိပ္မရွိ။ တခါတေလ လည္း ၊ လွတာ ေကာင္းတာရယ္ ေၾကာင့္ မဟုုတ္ ၊ ေသာ့ ေလး နွိဳက္ ဖိုု႕ လြယ္တာ နဲ႕.. ဖံုုးေလး ထဲ့ဖိုု႕  အဆင္ေျပ တာနဲ႕ .. လက္ဆံုု၀င္ ခင္မင္ ေနတဲ့ ဖန္တရာေတ အိတ္ကေလးေတြ လည္း ရွိ ဖူးသည္။ အခုု လက္ရွိ ကိုုင္ေနတဲ့ ခ်င္းမိုုင္ အိတ္ကေလးက ၊ တခုုခုု လိုုခ်င္ လိုု႕ နွိဳက္လိုုက္ရင္..ဟိုုးေအာက္မွာ လက္တဆံုုးေရာက္မွ။ တခါတေလ..ဟန္းဖံုုးက..ျမည္ေန လိုုက္တာ.. ဘယ္မွာ မွန္းမသိ..။


ကိုုင္ခဲ့သမ ွ် အိတ္ေတြထဲမွာ..ေစ်းအၾကီးဆံုုး လိုု႕ မွတ္မိေနတာ..စင္ကာပူမွာ အလုုပ္လုုပ္ကာစ က၊ ၀ယ္တဲ့ Picard သားေရအိတ္ အညိဳေလး။ သားေရ အစစ္ လိုု႕ ေရးထားတာနဲ႕..ဘာမွန္းလဲမသိ…သေဘာေတြက်လိုု႕..ေက်နုပ္လိုု႕..။ အဲ့ဒီ အိတ္ကေလး ရဲ႕ ေဘးဖက္အတြင္းသားေလးမွာ၊ ဒဏ္ရာလိုုေလး အနာေသးေသးေလး ပါေနတာကေတာင္.. သိပ္ကိုု သားေရစစ္ေၾကာင္း သက္ေသ ျဖစ္လိုု႕ေပါ့..။ နွစ္နွစ္ေလာက္ ရွိေတာ့..အဲဒီ အေပါက္ကေလးက..တျဖည္းျဖည္း စားလာတယ္။ ၾကည့္ေနရင္း..ၾကည့္ေနရင္း..တကယ့္ တိရိစၦါန္တေကာင္ ရဲ႕ ကိုုယ္မွာ အနာျဖစ္ေနတာကိုု ျမင္ေနရသလိုု..ခံစားလာရတယ္။  အဲဒီ ေနာက္ေတာ့..သားေရ ပစၥည္း ဘာမွ မသံုုးေတာ့ဘူးလိုု႕ စိတ္ပိုုင္းျဖတ္ လိုုက္တယ္။ ခုုေနာက္ပိုုင္းေတာ့.. Ethical goods ဆိုုတာေတြ ကိုု စိတ္၀င္စားလာတယ္.. ။ fair trade product ဆိုုတာေတြကိုု နားလည္လာတယ္။ Eco friendly တိုု႕  sustainability တိုု႕ ဆိုုတာ အာပလာ ေတြ သက္သက္ မဟုုတ္ဘူး ဆိုုတာ သေဘာေပါက္လာတယ္။ ကိုုယ္ ၀ယ္လိုုက္ သံုုးလိုုက္တဲ့ ကုုန္ပစၥည္း တခုု..၀န္ေဆာင္မူ တခုု ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္း နဲ႕   အက်ိဳးဆက္ ကိုု ၊ ထဲ့တြက္ စဥ္းစား ေန တတ္ ျပီ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. အိတ္တလံုုး ေတာ့ ၀ယ္ရ အံုုးမည္။




Share/Bookmark

14 Comments:

alfhagram said...

အင္း
အိတ္ေရာဂါဆိုမွ မိုးတြင္းေတာင္ေရာက္လာၿပီ။ ေလဓံ မိုးဓံ ခံႏိုင္တဲ႔အိတ္ဝယ္ရဦးမရ္။ ဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ ႐ံုးတက္႐ံုးဆင္း သင့္ေတာ္တဲ႔ အိတ္ေလးတလံုးေပါ့။

alfhagram said...

အင္း
အိတ္ေရာဂါဆိုမွ မိုးတြင္းေတာင္ေရာက္လာၿပီ။ ေလဓံ မိုးဓံ ခံႏိုင္တဲ႔အိတ္ဝယ္ရဦးမရ္။ ဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ ႐ံုးတက္႐ံုးဆင္း သင့္ေတာ္တဲ႔ အိတ္ေလးတလံုးေပါ့။

Anonymous said...

၀ယ္ၿပီးၿပီဆုိရင္လည္း ပုိ႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးတင္ပါဦး ဆရာမေရ...။ အေႀကာင္းအရာေလးတစ္ခုကေန ၿပန္႔ႀကဲေတြးသြားတဲ႕ အေတြးစေလးေတြကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္မိလို႔ပါ။

သက္ေဝ said...

အဟဲ... အိတ္ ဆိုေတာ့ ဘာမွ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာေတာ့ပဲ အဟဲ လို႔ပဲ ရယ္ျပသြားတယ္ေနာ္ ေက... တခါတခါက်ေတာ့လည္း အဲလိုလူေတြကိုၾကည့္ျပီး Will Smith ေျပတဲ့စကားေလးကို သတိရမိတယ္...
Too many people spend money they haven't earned to buy things they don't want to impress people they don't like... တဲ့... :D

တန္ခူး said...

တခါတေလ ကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ္ပူခ်င္သလို ဖ်ားခ်သ္သလိုမို ့ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးလို တလံုးေလာက္ ေကာက္ဆြဲလိုက္တာမ်ိဳးရွိတယ္ ေက ေရ. လူမွဳေရးေတြလုပ္ေနတဲ့ ေလးစားရတဲ့အမတေယာက္ေရးတာ ဖတ္ျပီး ကိုယ္ပူေရာဂါကို ေမ့ပစ္လ်ုက္တယ္. သူၾကိဳက္တဲ့ခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးတထည္ဝယ္ဖို ့ကို အဲဒီခ်ိတ္လံုခ်ည္က ခ်ိဳ ့တဲ့တဲ့ကေလးဘယ္နွစ္ေယာက္ကို ဗလာစာအုပ္ဘယ္ေလာက္ ဝယ္ေပးနိုင္တယ္လို ့ တြက္ျပီး ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လံုခ်ည္ေလးပဲဝတ္ေတာ့တယ္တဲ့. ဟုတ္ပါရဲ့ေတြးျပီး အဲဒီေနာက္ပိုင္း သိပ္ေစ်းၾကီးတာေတြ(အမွန္ကကိုယ့္အတိုင္းအတာနဲ ့ေစ်းၾကီးတာပါ. ဟီး). သိပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး. ရိုးရာအိတ္ေလးေတြ လက္မွဳအိတ္ေလးေတြ တို ့လဲခ်စ္တယ္.

kay said...

ImaginaryClouds Mmblogger ဓါတ္ပံုထဲက ဘိုးေတာ္ၾကီးကေတာ႕ အိတ္နဲ႕မိုက္တယ္ ။ နိုင္ငံေရးေတြမပါဘဲ နိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကမဟုတ္တဲ႕သူေတြ ၊ နိုင္ငံေရးနဲ႕မပါတ္သက္တဲ႕ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ႕သူေတြ ပိုက္ဆံတတ္နိုင္တဲ႕သူေတြ သူ႕ဘာသာဝင္ေငြရွိလို႕ ဝယ္တာ ဘာအေရးမွမဟုတ္ပါဘူး ။ သူတတ္နိုင္လို႕သူသံုးတာပဲ။ း)
Sunday at 9:51pm · Unlike · 1

Aung Khin Myint အိတ္ေရာင္းရန္ ရွိသည္ ... း)))
Sunday at 9:57pm · Unlike · 1

Snow Snow Lay အဟိ မမေျပာမွ သတိရတယ္... ဆယ္လီဘရက္တီေတြနဲ႔ ေရွာ့ပင္ထြက္တုန္းက ခ်န္နယ္လား ရွန္နယ္ လား အဲ့ဘရန္းကို အျပိဳင္အဆိုင္ အားရပါးရ ဝယ္ၾကတယ္... ဒီၾကားထဲ ဒါက ဘယ္ႏွစ္လံုးေျမာက္ဆိုတာကပါေသး...ဘယ္သူက LV ကို မွ အိတ္ထင္ေနတာ ဆိုတာကပါေသး....မိန္းမေတြကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔မမေရ...Brand ေတြမွာမွ 1 st copy 2nd copy 3rd copy ဆိုျပီး အဆင့္ခြဲျပီး ကိုင္ၾကတာလဲ ၾကားဖူးပါရဲ႔... ညီမလဲ မေကလိုပါပဲ ထည္႔ခ်င္တာ ထည္ရလို႔ရတဲ့ အိတ္တစ္လံုး ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္... ဘရန္းေတြေတာ့ အနားမကပ္ႏိုင္သလို လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္လဲ မရွိေသးပါဘူးမမရယ္....
Sunday at 10:06pm · Unlike · 1

Yin Latt Phyu Thanks you K yae! Love your article! I have never seen any professors or Directors (ladies or gents) in uni or other Dept. in Australia use expensive bags. I went back to Burma in 2011 and noticed that even some middle class women are crazy about bags with logo. I am very lucky that I live in a very decent world that people don't care about logo! I will be one crazy women if I go to work with a LV bag!!! The LV cannot upgrade my status or reputation here in Australia (Thank God)! I reckon that the LV disease in Burma is the excellent outcome of successful commercialisation of LV in a country where per capita income is the lowest within Asia. Burma need more educated and broad-minded society.
Sunday at 10:34pm · Edited · Unlike · 2

Ma May ဖတ္ရင္းနဲ႕ အိတ္ေတြေနာက္ လိုက္ရတာ ေမာလိုက္တာေဒၚေကရယ္....:))))))))))
Sunday at 10:22pm · Unlike · 1

Kyi Kyi Khin လိုတာေတြ ထည့္လို႕ရ ၿပီးတာပါပဲေလ။
Sunday at 10:31pm · Edited · Unlike · 3

Tin Min Htet မနွစ္က တရုတ္ျပည္ကို ရက္တိုေရာက္တယ္။ ရွန္ဟိုင္းနဲ ့ ျမိဳ ့ခပ္ေသးေသး တခု။ ေျပာခ်င္တာက ျမိဳ ့ေလးမွာကို စလုံးမွာ ေတြ ့ေနက် အဝတ္အစား တံဆိပ္စုံရေနျပီး ေစ်းလည္း မကြာတာ သတိထားမိတယ္။ သိပ္ေစ်းႀကီး တံဆိပ္ေတြလည္း ရွိမယ္လို ့ ေႀကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ေတြ အရသိရတယ္။

အျခားကုန္ေတြမွာ ေစ်းျခင္း မယွဥ္နိုင္လို ့ ေစ်းကြက္ အသာေပးထားရတဲ့ တရုတ္ဆီက ပိုက္ဆံကို တံဆိပ္နဲ ့ ျပန္ယူေနပုံပဲ။
Sunday at 10:39pm via mobile · Unlike · 1

Khin Lay Nge အိတ္ေတြအေၾကာင္းေရးေတာ့ ဘရန္းနံမည္ေတြဖတ္ျပီး သိပ္နားမလည္မိဘူး ဘာလို႔ဆို ကိုင္ဖူးတဲ့ အိတ္ေတြက ခ်စ္ေသာ ညီမေလးက ၀ယ္ၿပီး သူမသံုးခ်င္ေတာ့လို႔ ေပးထားတာေတြခ်ည္းမို႔ေလ။ သူကလည္း ကပ္ေစးနဲဆိုေတာ့ သူ႔အက်ဆို စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့...
Sunday at 11:29pm · Like · 3

Kyi Kyi Khin ဟီးဟီး
Sunday at 11:35pm · Unlike · 1

Moe Cho Thinn မိန္းကေလးဆိုတာ ေကာင္းရင္ လွရင္ ၾကိဳက္တတ္တဲ႔ အမ်ိဳး မဟုတ္လား။ သူ႔အၾကိဳက္နဲ႔သူေပါ႔ ေက။
ကိုယ္႔႔ကေတာ႔ သူမ်ား လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔ အိတ္ေကာင္းေကာင္းတလုံး လြယ္ရတာေတာင္ ကိုယ္နဲ႔ မတန္တဆ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ဘယ္သူ႔ကို အားနာေနမွန္း မသိ။ အဲဒီအိတ္တန္ဖိုးေလာက္ကို အဲဒီအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံ မထည္႔ႏိုင္ခဲ႔သူ မဟုတ္လားေလ..
Sunday at 11:47pm · Unlike · 5

Ma Yu Yu ဆလင္းဘက္လို ့လြယ္လြယ္ေခၚတဲ ့အိတ္ကို လြယ္ရင္ေတာက်တင္ထင္လို ့လြယ္ကိုမလြယ္ခ်င္တာ ကေလးေတြငယ္တုန္းကေတာ့ အစံုထည့္ရတာမို ့လြယ္ၿဖစ္ေသး ခုမ်ားလက္ေဆာင္ရသမွ် အိတ္ၾကိဳက္တဲ ့ေမေမကိုပဲေပးၿပစ္တယ္။ဟိုတေလာေလးကပဲ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကအေမရိကားကအိတ္တဲ ့ေစ်းၾကီးသတဲ ့ နင္တကယ္လြယ္ရမယ္ေနာ္တဲ ့ အင္းအင္းလို ့ေၿပာၿပီး ေမေမကိုပဲေပးလိုက္ၿပီ ေဟ့သူငယ္ခ်င္းေရ ဒီစာကိုဖတ္မိရင္ ေခြးလႊတ္လိုက္ပါ --ဟဟ

rose of sharon said...

ကိုယ္႕မွာလဲအိတ္ေရာဂါရွိတယ္... ဒါေပမဲ႔ ေရာဂါဘဲရွိတာပါေလ :)

မမ said...

ၾကိဳက္လို႕ရွယ္ပါရေစေနာ္

မမသီရိ said...

ကိုယ့္မလဲ အဲဒီ ေရာဂါ နဲနဲ ရွိတယ္.. မိန္းမေပကိုး.. ဒါေပမဲ့ ..ကိုယ့္အိတ္က အျမဲ ပဲ ..စုံစီနဖာေတြ နဲ႕ ေဖာင္းကား လိုတရ အရူးလြယ္အိတ္ဆိုေတာ့.. High Class Brand ေတြနဲ႕ အဆင္မယ္ မထင္လွဘူး.. ေျပာမဲ့ ေျပာတာ မဟုတ္ဖူး ဟိုပုံျပင္ထဲက စပ်စ္သီးေတြ အတိုင္း .. အရမ္းပဲ ခ်ဥ္.. း)

JuneOne said...

Mk ဆိုတာေတာင္မသိ။သူမ်ား လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးထားတဲ့ ၇၅ က်ပ္တန္သာ အေကာင္းဆံုးရွိေတာ့တယ္...

အမ္တီအန္ said...

ျမေသြးကေတာ့ အိတ္ကို ခေရးဇီးျဖစ္တာ မဟုတ္ပဲ ၊ လြယ္မဲ့အိတ္ ေခ်းမ်ားတတ္တယ္။ အိတ္တစ္လံုးအသစ္ရၿပီဆို ေမ့ေလာက္ေအာင္လြယ္တယ္။ ရွိတဲ့အိတ္ေတြ မွ်ေ၀လြယ္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးဘူး။ အဓိကက အိတ္ထဲအစံုထည့္တတ္တဲ့ ပစၥည္းပစၥယာေတြကို ေနာက္တစ္အိတ္ထဲ ေျပာင္းေရႊ႔ရမွာ အင္မတန္၀န္ေလးလို႔ပါ။ အဲ့ေတာ့ အိတ္ေတြက အလိုလိုစုမိလွ်က္သားျဖစ္ေနေရာ။ သႀကၤန္တစ္ရက္ ဘီဒိုရွင္းမွ မလြယ္ျဖစ္တဲ့ အိတ္အေကာင္းေတြ ျပန္ေတြ႔မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေပးတန္ေပး၊ လြယ္တန္လြယ္ရျပန္တယ္။ တန္ဘိုးႀကီးလြန္းတဲ့အိတ္ေတြထက္ ေစ်းသင့္၊ လယ္သာေကာင္း၊ အေရာင္ရိုး၊ ဒီဇိုင္း ရိုးရွင္းၿပီး ႀကီးမားလြန္းေသာ (သို႔) ေသးငယ္လြန္းေသာ အိတ္မ်ဳိး ႏွစ္သက္တယ္။ ကံေကာင္းတာက ၀ယ္ရတာထက္ လက္ေဆာင္ရတာကမ်ားေနေတာ့ အဆင္ကို ေျပေနေတာ့တာပါဘဲ။

Yin Myo Kaung said...

In my opinion, this should all come down to choices we make in our life. We are all human beings who are crazy about something in one way or another. Some people enjoy reading books, whereas others enjoy watching movies. Some like to have luxurious cars in their possession, and others may have a hobby of collecting stamps which is way cheaper than purchasing a luxury car.Travelling around the world may appeal to some of us, while others find that going to a secluded place to pray for their soul uplifts their spirit. Some like to wear comfortable clothing even if it is cheap, while others may want to accessorize themselves with an expensive designer-brand bag. Those are the choices we make in our life, and I believe that the opportunity to make choices should be given to all of us regardless of our religious background, socioeconomic status, race, ethnicity, and gender differences.
What matters the most to me is that each and every one of us should feel the power of “if they can do it, why can’t I?” Expensive and luxurious items do not belong to people who are rich and filthy. It belongs to all of us even if a person makes less than $10.00 a day. We never know what kind of situation a family has behind a closed door. Here are few scenarios we should take a look at. A husband may want to fulfill his wife’s wish which is to have a designer bag. In order to do so, he may have cut some other expenses in his household to save enough money to buy her a bag. It is a love and caring relationship shown between a husband and a wife. How about relationship between parents and children? Parents may want to spare their daughter’s desire, wearing a designer gown to attend her graduation party, by purchasing it even though they are not wealthy enough to do so. It is the sacrifice parents make for their offspring. As long as their significant others are willing to pay for those items to show their love, support, and caring, I cannot see a problem with that. The problems arise when people tend to judge. Judgmental people are the one making a call by saying people who don’t make enough money to purchase luxury items are shallow, or people buy expensive stuff just to show off, or people with low self-esteem need to elevate their sense of confidence by wearing expensive accessories, and so on, and so on.
One thing comes up to my mind while writing this comment is that President Obama would have never become the 44th President of the United States if people had limited the position for only white people. We should never discriminate or segregate people by limiting their ability. If rich people afford to buy an expensive item, poor people can surely do the same as long as they manage their financial situation very well. We should never have two-tier system in our society: rich can have this, but poor can’t have that or Mg Ba is allowed to do this because he is rich, but Mg Wa is denied to do that because he is poor. We should leave such kind of mentality in the past and try to look at the society with an open mind. Let them enjoy their lives by making a decision of their own. Some choices we make in our life are not always right. It’s OK to make a mistake, and we can learn from our mistake. If we do learn from our mistake, we will not repeat the same mistake again in the future. So please allow them to make choices of their own, let them explore their life, and give them space to pave their own path to achieve what they want to become in their lives without criticism of society.
Thank you.
Yin Myo Kaung

May Thu San said...

ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ။ :)

Unknown said...

ကိုယ္ကေတာ့အိတ္ထဲမိတ္ကပ္တို့ဘာတို့ထည့္ေလ့မရွိ
စတက္ပလာလိုစာေရးကိရိယာမ်ိဳး၊တစ္ရွဴးထုပ္၊အဆာေျပမုန့္ႇအဲတာမ်ိဳးေလးေတြေတာ့ထည့္တတ္တယ္...
ေစ်းႏွဳန္းကေတာ့ ၅၀၀၀-၁၀၀၀၀ေပါ့
smartက်ျပီးအသံုးတည့္ရင္ျပီးတာပဲ